13
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1342
Okunma
bütün şairler yalancıdır.
ipliksiz tesbihin zikrinde
cezbeden öte dökülür sancıları
ah hüznünü gazelle süsleyen hazan
oysa biz yaralarımızı gösteriyorduk
ve ne kadar önemliydi yalanlarımızın
lirik olması, didaktik olması
anasının nikahı olması
bütün şairler yalancıdır
müstesna bir ölümü sırtında taşıyan yokuşa
methiyeler dizen dudaklar yalan
yalan her paragraf başında ölümü besleyen
hayatlar yeşerten meseller
ah ölümü müjdeleyen son bahar,
son çiçeklerini devir rüyalarıma
ve ne kadar önemliydi
kakafonik olmaması
ritminin olması
kelime tasarrufu olması
nihayetinde yalan işte
yalan beyim, yalan güzel bayan
yalanda tasarruf mu olur
etmeyin efendim
nasılsa kefenin cebi yok
oysa kimse bilmiyordu biz intihar ediyorduk, çoğalsın diye rüyalarımızdaki jilet kesikleri, düşlerimizi yatırıyorduk arabesk giyotinlere ve daha vahimi başka intihar çeşidi de bilmiyorduk
kanama sürsün diye yazıyorduk
ve fakat inan bana sevgili
ölümden güzel gülüşün var
heybemde ne seni doyuracak kelimeler var
ne de "tan"ı utandıracak sözlerim
ki ben avuçlarıma sıvadığım sözlerimi
gözlerinden aldım acının
ve orada şehrin bittiği yerde
cümle kapısının ardında
terkedilmiş hüzünlerin kucağında, ayak izlerine iz düşürmeyen yollarda, bu şehrin acılarını içine çeke,çeke büyüyen bir çocuk var
ve sana ;
harfin ve diyetin
terin ve bedelin
kanın ve cinnetin
namusun ve dirayetin
ayrış(a)madığı o demde
seni bırakıyorum.../şiir niyetine /