Bilim derki! Defaten oluşmuştur evren,
Bütün sırlarına rağmen,
İlk hareketi başlatmış, ’’big-ben,’’
Tanrının ’’avuçlarından’’ fırlattığı zerrelerden.

Onlar, doğru yere düşmeye evrilmiştir,
Doğru yer neresi? Bunu ancak tanrı bilir,
Doğru dediğimiz her neyse izafidir,
Aslında gerçek olan şey yanlıştır,
Yanlışlar,doğru diye yaşanır;
Yaşandıkça da; doğruya giden yol kısalır...

Yaşam; yeknesak döngüler içinde salınır,
Durmadan bir şeyler hep itişip kakışır,
Bu itişip kakışma,sürtünmeyi yaratır,
Açığa, ısı ile eskimeyi çıkarır,
İşte hayat! bu iki tohumdan yaratılır.

Sürtünme; geçmişimizi inşa eder usul,usul,
Açığa çıkan ısı yaşamı doğurur,
Gelecek diye kesif bir sis çöker ki! Zihinlere,
O gelecek; ürkünç,karanlık,ıssız ve ölümcüldür...

Hani varya! geleceğe fırlatılmış o zerreler,
Yanlışı ölçü yapar, hep doğru yere düşer,
İşte! Canlıların da ham maddesi yanlışlardır;
Düşeceği yerse, eninde,sonunda doğru bir yerdir...