Doğum günümde ölmek isterdim anne,
Bir cemre gibi düşmek geleceğe
Kalemin kağıda yazması gibi sevmek isterdim
Yağmur damlalarını biriktirmek isterdim avuçlarımda

Her biri gözyaşı gibi düşmesin diye toprağıma.
Düşünmek isterdim sevmek ne demek diye…
Bir tiyatro sahnesinde izlemek isterdim hayatımı perde perde…
Ve her seferinde gülmek isterdim çaresizliğime…


Tebessüm olmalıydım ağlayan bir bebeğin gözlerinde
Ve bilmeliydim hayat ile yaşam arasındaki ince fark nedir diye?


Anlatabilmeliydim derdimi ve söz olmalıydım söylenemeyen cümlelere…
Hasret olmalıydım bir anne ile yavrusu arasında
Uzaklaştıkça perçinlenen sevgi olmalıydım aslında

Bir kaldırım mühendisi olmak isterdim anne
Okuyup saçlarımı ağartmak yerine
Hayatı anlamak isterdim öylesine…
Bulutlu bir gökyüzünde süzülmeye çalışan güneş ışığı olmalıydım.

Mücadelesi olmalıydım ekmek parasında sıkıntılı bir babanın
Bu sayede üzmezdim her şeyi isteyip düşlerine.


Bir yıldız gibi güneşe aşık olmak isterdim
Karanlık ile aydınlığın savaşına kanmadan aydınlığı beklerdim…


Seni yalnız bırakmak istemezdim anne
Ama ölüm böyle bir şey işte.
Elimde olsaydı
Öldüğüm gün tekrar doğmak isterdim anne…

YıLdız’M...