27
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2334
Okunma

Işımasız bir gündü,
Pencere pervazına asılı kalan.
Kendi kendimize kalışın sus pus hücresinde,
Artık hicaz da değildi dinlediğim şarkılar.
Bir damla gözyaşında boğuluyordum.
Sevdan büyüktü dokunulmazdı,
Dinletemediğin duygularına.
Yaşamasız anların büyüsü
Gelecek hayallerinin süsüydü
Ama artık yoktum.
Kolu kanadı kırık boş odaların kimsesizliğinde
Anıların uğultulu sesleri
Sarsıyordu yalnızlığını
Dolduramadığın boşluktum
Ve belki de yaşadığın bu hiçliğin isimsiz kahramanı
Ne dersin.?
Kadere sövmelerinin o çılgın sarhoşluğunda
Duvarların kim bilir daha kaç kez yıkılacaktı üstüne
Halbuki
Ben senden çoktan gittim
Bilmiyorsun
Artık sen gittin ben gittim
Farketmiyorsun..
KATRE