Nedense hep bu havaları sevdim.
Bazen aşırı soğuktu,
bezen de çok sıcak.
Peki beni,ben eden şey neydi?
Ben,neden bu kadar tuhaftım?
Bu sersemlemelerim,
gelip gitmelerim,
meydan okumalarım...

Galiba mevsimim geldi.
Yine hüzün saatim çattı.
Hani hep diyemediğim:
Saçmalık illetimim tuttuğu,
bir o kadar ertelettip
ah diye yutkunduğum,
belkilere sığındığım,
İşte size bahsettiğim
o mevsim geldi.

Mevsimin adı:Sadece O...
O dedim de sadece o değil!

Nihayetinde anımsıyorum:
Nokta bakışlı gözleri;
kumral,kıvrım saçları vardı.
Ve küçük titrek elleri,
yumuk yüzünden dudaklarına akan
nahoş terini silerdi.

Ve her seferinde gülerdi.
Ne kadar da güzel gülerdi.
Ve ne kadar da güzeldi.

Çoğu zaman ağaç olurdum
O,dallarıma düşerdi.
Her seferinde yeşerir
Sonra meyveleşirdi.

Ardından yağardı:
ince ince,sık sık,
bardaktan boşanırcasına...
Ve kar taneleri olurdu:
Lapa lapa yağardı üzerime
beni kardan adam ederdi.
O,bilmezdi ama
ben içten içe erirdim.

Bir gün güneş açtı.
Öyle hissedilirdi ki sıcaklığı
Ve öyle bir derecedeydi ki
alev sanardım.
O,bilmezdi ama
ben içten içe yanardım.

Bir zaman değişiverdi
Adını koyamadım bir türlü

İlk,baharı geldi,
kışları bile geçti.
Sonbahar da bile
O,bir türlü gelmedi

Hani size demiştim ya:
"Mevsimim geldi."
Koca bir yalandı!
Ben,döt mevsim bekledim.
Aslında o,hiç gelmedi!

Çünkü biliyordum...
Nihayetinde anımsıyorum:
Nokta bakışlı gözleri;
kumral,kıvrım saçları vardı.

Ve küçük titrek elleri,
yumuk yüzünden dudaklarına akan
nahoş terini silerdi.
Ve her seferinde gülerdi
Ne kadar da güzel gülerdi
Ve ne kadar da güzeldi