Kaç vakit bakındı,
Kaç sûre üfledi,kaç can aldı:
O gece karası gözlerin
Bir anlasan ferayet,bir anlasan
Yine içerdim,yine düşerdim derde
Ne sancılara gebe kaldım
Bu Allahın cezası yerde
Ve yine madara olduk
Elin postacısına
İnsan bir arar,sorar yaşıyor mu diye?
Kim bilir belki de bıraktı vefasız
Şen şakraktı, belki de tasasız
Kattı beni de zifir vuslatına
Bir görünür bir görünmez....
Lanet olsun o pembe suratına!

Gerçi gelmişti nisanda görüşe
Bir kutu bafra sarmıştı içersin diye
Makber dudaklarında bir sitem:Ha Niye?
Yine tutuşmuş ortalığa,cayır cayır...
Sanki istanbul yanıyor Türkiye gözlerinde
Duman almış Beylerbeyi’ni,
Sermiş Kızkulesi’ni ipe...
Yetiş gardiyan,yetiş!
Yanıyor Yeditepe!
Belki de bir kuru düştü hâr dediği
Yoksa tek ben miyim bu aşkın yetimi?
Darıldı saniyeler,yoruldu dakikalar
Konuş ferayet konuş,söyle ne diye:
İçim içimi yer,dışım kalıba sığmaz?
Hiç eksik etmezdin,hiç böyle yapmazdın
Ve ben sayıklamazdım adını ha diye

Zaman dokurdu yalnızlık ilmik ilmik
İnsan kalsa burada ya deri ya kemik
Gece olunca,ruhlar çağırır gölgemi
Gölgemin peşinde arardım kendimi
Yok mudur hayalin ha,ferayetin?
Burada ne olcak senin akibetin?

Onuru yoktu zindan’ın/şeytân’ın...
Girdin aklıma isyan çıkardım
Bir kurşun,iki bıçak yarası,
dolaştım sokaklarda seni aradım
Sen diye sarıldım yabancı birine
Kaç insan bakındı elimin kirine
Ferayet,ferayet! Duyduklarım doğru mu?
Sattılar mı seni de baltanın birine?
Yazık oldu,ne yazık 533 günüme
Şimdi ne yapsam?
Beni hangi zincir bağlasa,
kırılır tasasından
Beni hangi tabut kaldırsa
bu sevda musallasından?

Ah ferayet ah!
Bastım yaygarayı,
yıktım ortalığı
şıltağımı duyup peşime saldılar
tüy bitmemiş gencecik adamları
Bir yanda hudut,diğer taraf sen
Koskoca dünya,oldu bana mahsen
Bir inilti koptu:Yakalayın kaçak!
Bir elimde resmin bir elimde bıçak
aldılar resmini paramparça yırttılar
Dur! Dediler ferayet
Vur! Dediler ferayet
bir kaç kurşun eksikti
onu da kafama sıktılar