İlmik ilmik gönlümüze işleyen,
Sevgiye kul olur türkülerimiz.
Gece-gündüz Leylasını düşleyen
Mecnuna çöl olur türkülerimiz.

Yıkandı pak oldu aşkın nurunda,
Benliği yok etti Hakkın sırrında.
Adım adım Anadolu kırında
Yunusa yol olur türkülerimiz.

Altın kafes gönülleri eylemez,
Kemale ermeyen sevgi gel demez.
Sevda olmasaydı bülbül söylemez,
Çalıda gül olur türkülerimiz.

Çiçek çiçek yaylaları süsleyen,
Şu güzel çiğdem,nergiz,fesleğen,
Kan olup vücutta bizi besleyen
Petekte bal olur türkülerimiz.

Çiseleyen yağmur,gürleyen bulut,
Her sevgi çiçeği gönlümde umut,
Bazen ninni olur,bazen de ağıt
Sazlarda tel olur türkülerimiz.

Tarlada tırpanı sallayan elde,
Ormanda şeleği taşıyan belde,
Sapları,samanı kesen döğende
Harmanda yel olur türkülerimiz.

Bazen Albayraktır elimde duran,
Bazen yol gösterir göğsümde Kuran,
Bir millet olur ki koskoca Turan
Coşup ta sel olur türkülerimiz…

Veysel Turgut