3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1262
Okunma
Kalbin kırılınca,
Sayısız cinayet işlemiştin düşüncelerinde.
Sessizliğin güzel melodisiydi seni uyandıran..
Yalnızlığın vurdumduymazlığa dönüşünce,
Üç beş resmine bakıp ağlamıştın geceleri..
Çiçekler soluyordu yanı başında..
Sen inliyordun doğup batarken güneş..
O yürüyordu habersizce..
Boş adımlarla boş bir şehirde.
Adını zikrediyor,dokunamıyordu bedenine,
Sen bilmemeye mahkum edilmiştin..
O, görmemeye..
Kahreden bir gülüşü vardı,seni dibe,
Hep daha da dibe sokardı..
Boğuldun ki çıkamıyorsun derinden,
Kayboldu ki bulamıyor sıcaklığını..
Ve O,
İnleyerek başka bir bedeni kokladı..
5.0
100% (1)
Cevap Yaz