İntizârıma giydirdiğim hicranın libası
Gecenin en koyu mateminde döker gözyaşını
Ve kavuşur bulutlar hasretine…


Yine uzak ihtimallerin ağrılı vuslatı
Yine sancılı kahırlı susuşlarım
Ne çare ki tutunmak ümidin kanatlarına
Yıldızlar kaymadıktan sonra…



Ve gece intiharını gizlerken saklı düşlerin
Gözlerinin siyahına bürünür sisli gözlerim…


Hep sana kuruluydu hüzne vuran saatim
Yorgun bir mabedin dualarında
Takatsizim…
Sanma ki muhtaçlığım gurursuzluğumdan
Ne rüyalarıma tutsağım ne de duvarlarına
Gidişim aşkın virane susuşlarında
Dönüşü olmayan bir meçhule
Kör yangınlarda…


Küllerimi savurur nasılsa
Acımasız fırtınalar
İşte o an
Kalbinin isyanına sığın
Sığın ki
Yüreğinde son bulsun sürgünümün ötesi…


Güneş yine yakıyor umarsızca
Çöllerimin vahasına hazin bir öykü gibi
Düşüyorsun kirpiklerimden
Avuçlarıma damlayan kan revan duygularım
Akıp gidiyor öylece gözlerimin nehrinden…



Ve gözlerin
Gözlerimin nilinde kaybolurken
Umuttun sere serpe düşlerime…


Yılgın güllerin dilsizliğinde
Acıtsa da dikenleri sevdanın
Ümidi tükenmiş bir söz sarar yaralarımı
Her bulduğumda seni kayıp kırıntılarında gökkuşağının
Nedenini bilmediğim bir sevinç kaplar içimi…
Beklerim her adım yalnızlığıma düşer
Her çırpınış sensizliğe
Ömrümün yitirilmiş takviminde…


Kaderimin kızıl urganına tutundum
Unuttum baharları çiçeklerim solgun
Ne kalacak mecalim var sevgili!
Ne de tutunacak bir sarmaşık dalına
Kurumuş sarmaşıklarım yeşermez bir daha…


Son mektup kalbimin mağlubiyetinden
Azrailin ellerinde…
Ecelimin derin sessizliğine gömülür gidişim
İhtimallere adadım senli özlemlerimi
Toprak mühlet verirse bir lahza
Belki yine gelirim gönül rüzgarlarıyla
Tutunurum yüreğinin mısralarına
Şiirin olurum
Ve…
Denizinin koylarında
Mavimsi bir rüya…

ZÜLEYHA ÖZBAY BİLGİÇ
KÜTAHYA