İyiler iyi atla, gittiler o diyâra
Adam gibi adamlar, gâliba makberdedir.
Çilesiz, meşakkatsiz, varılır mı hedefe?
Yol almanın tek yolu, her halde sabırdadır.

Kalpteki kara leke, istiğfarsız silinmez
Kader neyse o olur, O’na karşı gelinmez
Cehennemin oltası, hangisinde bilinmez
Bâzen küçük günahta, bâzen de kebirdedir.

Başa belâ açar o, kötülükler doğurur
Kendin bilen insanla, bağdaşır mı hiç gurur?
Hele o zat hem fakir, üstelik birde mağrur
Kula hiç yakışmayan, küçük şirk kibirdedir.

Bize ibret olmalı, Sâni’de ki o sanat
Bir ölçüyle dönüyor, şu koskoca kâinat
Ancak toprak doyurur, eğer yoksa kanaat
Nefsin bütün hîlesi, doymayan oburdadır.

Benzemez birbirine, hayat akar bir türlü
Kara toprak herkesi, türlü türlü yer türlü
Dünden beri bu böyle, şunu bil ki her türlü
Kötülüğün panzehri, o “sadık haber”dedir…

13/06/’10
Hanifi KARA