(“Gâvurcu” Ramazan’dan Emirdağ’a mektup var)

Öyle özledim ki gurbette seni
Gözlerimde tütüyorsun Emirdağ.
Bülbülüsün benim gönül bahçemin
Şakıyorsun, ötüyorsun Emirdağ.

İlmek ilmek seni dokur, örerim
Yüzüme gözüme resmin sürerim
Her gece yatağa senle girerim
Düşte bile yetiyorsun Emirdağ.

Ben böyle aşk ile seni anarken
Gurbette ekmeği tuza banarken
Hasretinle cayır cayır yanarken
Od’uma od katıyorsun Emirdağ.

Ekmeğini yeyip suyun içmişim
Diyarlar içinden seni seçmişim
Senin için candan dahi geçmişim
Sense beni itiyorsun Emirdağ.

Bilirim başıma gelecek gene
Hiç yolu yok yaşıyorum her sene
Borç verdiğim avroların üstüne
Ömür billâh yatıyorsun Emirdağ.

Bilmiyorum sanma deyim de dinle:
Açarsın ağzını milyonla, binle
Benden iki ayda devşirdiğinle
On ay keyif çatıyorsun Emirdağ.

Kalmadı bu işin saklısı gizi
Ne aldıysak dövdük hep dizimizi
Her şeyi pahalı, velâkin bizi
Çok ucuza satıyorsun Emirdağ.

O hırsız, bu hain, öteki… derken
Hasetlikten belin büküldü erken
"Gömü" bile güzelleşip büyürken
Sen, eriyor bitiyorsun Emirdağ.

Gücenme de kulak ver şu çağrıma:
Hor görülmem çok gidiyor ağrıma
Ora geldiğimde dertli bağrıma
Bıçak gibi batıyorsun Emirdağ.

Ahmet KÖKEN