Vakit ayrılık, mevsimden ilkbahar
Bir kelebek ömrü kadar kısa, mutlu ve umutluydu

Gönüllü ateşe atılan pervane misali, atıldık ateşe
O son sözün ızdırabı, kelime olup dökülecek dudaklarımdan

İçimden geçirip ama söyleyemediğim
O son kelime, kilitleniyor benligimde

Kana kana içmeden aşkın sarabını
Baldıran sarabına döndü, ciğerleri kavuran

Virana dönmüs aşk bahçemde
sen yoksun, güllerin kokusu yok artık
Bülbüller susuz, menekşem solgun artık

Parmaklıklar ardında kalan bir sevda nasılsa
bende bugün öyleyim işte

Kanadı kırık beyaz bir güvercin,
ayaklar altında eriyen dolu tanesiyim bugün
Ne sokaklara çıkarım artık ne yalçın dağlara


Hiç bukadar istememistim gökgürültülü sağanak yagmurları
Hiç bukadar dost olamıştım azraille
Hiç bukadar ölmemistim, ölümüne

Sebebim oldun uçurumum oldun,
Beynimde depresyonlar, şimşekler bugün
Ama boynum bükük yine isyana

İste kapımı çalıyor artık...çaresizim yine
Kapıya uzanan titrek ellerim, bana düşman bugün
Damarlarımda donakalmış kanım, sanki bir kurşun bekliyor

Söylemek istemediğim ama kaderin söylettigi o cümleyi
Yinede benden duymayacaksın, söz verdiğim gibi
Mısralarımda, kabus olup kalacak bende

Artık dudaklarım kıpırdamaz,buz keser avuçlarım
kalemim, yazmaz olur,

Alfabemden sildiğim, üzeri toza bulanmış o kelime...
İşte kalemimin intihar sebebi
ELVEDA