Musalla taşında, avuçlarımda sımsıkı bir sevda yatıyor

Gövdemde ovmaz bir sızı, hep sızlayacak olan

Ölüme kadar benimle olan, mezara inen, ama baki kalan


Züleyhaca zindanlara razı bir sevda bu

Sönmeyen,kor kalan bir yürek yangını


Ateşi tutmak gibi birşey, avuçları kanatan ama acıtmayan

Yüreklere dert eken bir zakkum belki


Dipsiz kuyularda yusufca acı çekmek

Ama ümidi kaybetmemek sultan olana dek


Ateşe atılan ibrahimi çaresiz seyretmek

Ama karınca misali sulamak bu sevdayı


Pervanece bir adayıştır bu aşka dair

Uğrunda yanmaya değermi ?düşünülmez
Kavrulur kül olunur sorgusuz sualsizce



Gözleri kör, gönülleri sağır eden bir aşk

Ama aklı baştan alamayan bir sevda

Kadere razı bir gönül vurgunu



Deliliğe çılgınlığa yer yok

Çünki herzaman rahman, rahim olanın adıyla



Belki uğrunda acı cekilir gövdeler döver topragı

Belki yetim belki öksüz bir sevda


Mecnunca ferhatca bir yokoluş degil

Hamza ca musab ca bir adayiştır bu