Ey aşk; meğer sen neymişsin
Sen ne acılıymışsın
Sen ne hüzünlüymüşsün
Ve sen ne kırılgan imişsin

Sen ne yokoluşsun öyle
Sen acı ve hüznün başkenti
Sen hicranların yorgun şehri
Sen gönüllerin istenmeyen vehmi
Sen hazların en vazgeçilmezi

Sen ki acının ve kederin mührü
Sen kara sevdaların en garibi
Sen yorgun yılların en çekilmez zehri
Sen bu ahvslimin müsebbibi
Sen şeb-i yeldaların sisli rüyaları
Sen nehirlerin puslu deryaları

Sen özlemlerin en özge canı
Sen seven yüreklerin cananı
Ve sen sensiz dergahların en bozgunu...