Bak her sabah Nazım ile yürürüm
Öğle olur Aziz dostla gülerim
Akşam Edison’la buluşurum ampullerin ışığında
Arşimet uzanır kurnadaki tasıma

Aşka gelir Karacaoğlan’la türkü söylerim
Giremez aramıza melek denen Azrail
Düşünmek yoktur eli tırpanlı hoyratı
Yaşamak varken insan gibi hayatı

Bütün yollar sırat köprüsüne giden yol olsa da
Yürek durmuş, hücreler toprak, can çıksa da
“Açılın kapılar şaha giderim diyor” insanlar hala
Sevgi ölüme kafa tutmakta

Hangi ölümün gücü yetermiş insan olana
Hangi ölüm hangi yaşamı koyabilirmiş toprağa
Eli kanlı cellât ise o başka
Hangi cellât gönül verir bir aşka

Ölüm yaşam karşısında hep kazanacağını mı sanar
Oysa ne çekmişti Azrail bilmez misiniz?
Pir sultanı göğe uçurana kadar

Pirim hala yükseklerden seslenir
Ne zaman tıkansa boğazım yutkunamasam
Yanıma Ruhi Su gelir…

Cemal EROĞLU