Eylüldü.

Nadasa bırakmıştım yüreğimi
Kızıl sonbaharlarda terk-i diyar etmiştin düşlerimi
Kırkikindilerdi yağan sağnak sağnak
Bu bana kurmuş olduğun en büyük tuzak.

Bana sensizliği armağan ettiğin zaman;
aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.

Ben seni hiç bulmadım ki sevgili hep aradım,hep aradım
sokakların seni çıkarmadı karşıma görüş mesafesini sıfırladı
son durak son hayallerimin son merkezi olmaya çalıştı hep
Şimdi bu kaçıncı sokak bu hangi şehir ey yar nerdeyim?

Kokunu miras bıraktığın zaman;
aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.

Düşen her bir yaprak korku salıyor yüreğime
Aklıma düşüyorsun ; bir sus sarıyor bedenimi
bir sus yar bir sus yüreğimi kanatan bir sus.
Susuşumun Özne’si sen yüklemi kayıp bir sus
Susma sırası bende artık.

Cümlelerim öksüz kaldığı zaman;
aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.

Mezarlığın karşısından bir uğultu geliyor
Beni çağırıyorlar vakit geldi diyorlar vakit geldi
Sende bizdensin diyorlar ; sende aşk şehidisin.
Bu Eylül bu bahar bırakmaz beni ey sevgili

Feryadıma umutlar yeşerttiğim zaman;
aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı..

Hüzün yağmaya başladı şehr-i İstanbul’a
Sensizlik çakıyor yine nimbus bulutlarında
Şimdi kanıyorum en derinden
bedenim nerden geldiği belirsiz şimal rüzgarlarına kapıldı

senin beni kara kara topraklara bıraktığın zaman;
aylardan eylül mevsimlerden sonbahardı.

FATMA TÜ ZEHRA KANAR