Yolcu yolunda gerek
Gidiyorum uzun ince bir okadarda karanlık bir yolda
İçimde keşkelerimi düşlerimi aşklarımı
Tüm hayallerimi aldım gidiyorum
Hüzünlerimi kederlerimi umutlarımı
Aşka dair yaşanmış olan herşeyi
Dağ gibi büyük dertlerimi sırtıma aldım gidiyorum

Yarınlarımı ve karanlığı rüyalarımı tüm umutlarımı
Yorgun ve cansız bedenimi aşka dair herşeyi aldım gidiyorum
Artık hayal etmek yok sevmek sevilmek yok
Ruhumu düşüncelerimi hayallerimi
Aşk dolu kalbimi mühürlenmiş kaderimi
Yorgun bedenimi dertli başımı aldım gidiyorum

Çaresizlikler arasında çare arıyorum
Gidiyorum dertlerim beni yok etmeden
Yaşamış olduğum kederlerim beni bitirmeden
Ayları yılları zaman kavramı beni yok etmeden
Yorgun bedenimi dertli başımı aldım gidiyorum

Oysa kafa tutardım karanlığa yanlızlığa
Tüm kalleşlikleri hüznü kederi
Kahpelikleri ardımda bırakıp gidiyorum
Son sözümü söylemeden
Sessiz çığlıklarımı kimse bilmeden
Gözlerimden oluk oluk akan yaşları silmeden
Ardımda hüzünlerimi kederlerimi tüm dertlerimi
Geçmişime kalın bir çizgi çekip gidiyorum

Gitmeyi okadar kolay sanma
Herşeyi biliyorum deyip bilmişlik havaları satma
Yolcuysan yolunu bileceksin bunu unutma
Her yolun başı olduğu kadar sonuda vardır
Kimi zaman isyan edersin
Kimi zaman güler geçersin

Kendine sorular sorar başını yastığa koyar
Geceleri avcuna alır yürüdüğün yolla aldığın nefesle
Yaradanın vermiş olduğu bedeninle alay edersin
Rüyalarını beynine yazar
Dertlerinle hayatla verilmiş olan rızıkla
Şükretmeyip alay edip oynarsın
İnsan oğlu sen kendini ne sanırsın

Geldin gidiyorsun ne yediğini biliyorsun nede içtiğini
Yolcu yolunda gerek deyip gidiyorsun
Gittiğin yolu ne sen biliyorsun
Nede kimseye söylüyorsun
Herşeyi biliyor görüyor hissediyorsun
Evrenin uçsuz bucaksız diyarına gidiyorsun
Kimigün ağlıyor kimi gün gülüyorsun

Hoşgörüden sevgiden ruhunu mahrum ediyor
Yalan dünyanın güzelliklerine kanmış gidiyorsun
Nereye gittiğini bilmeden bu yol hangi yol demeden
Aşklarını kederlerini dertlerini umutlarını
Yorgun ve cansız bedenini alıp yollara düşüyorsun

İşte o an ölüyorsun
Gerçekle hayal arasında gidip geliyorsun
Yalan dünyada yaşadığın tüm hayatının
Son yolculuğunu ediyorsun
Kalbin duruyor
Tüm ömrün gözlerinden film şeridi gibi geçiyor

İşte ozaman çıkmaz yollara düştüğünü anlıyorsun
Yolcu yolunda gerek deyip
Yalan dünyaya veda bile etmeden yollara düşüyorsun
İşte o an birkere değil binlerce sefer ölüp ölüp diriliyorsun
Tüm hayallerini umutlarını günahlarını sevaplarını
Yanına alıp yollara düşüyorsun
İşte o an herşey için çok geç oluyor
Yolcu yolunda gerek deyip
Yaradanın yaradanın taktir ilahisiyle birlikte
Baş başa kalıyorsun işte o an işte o an ölüyorsun...

Ufuk GÜNEY