PENCERE

Etrafı göremez hissedemez olmuş küsmüş dünyaya
Penceresi de ona kapalı istemese de
Örümcek ağları dahi eskimiş
Solmuş çatlamış boyasız ağacın yüzeyi

Tükenmiş gücü dermanı yok nefes almaya
Genç yaşın yaşlanmış bedeni isyanda
Topla kendini be koca adam diyor
Dile geliyor dayanamıyor pencere

Küsme yaşama sarıl vazgeçme
Dertleri yığma tepe tepe dağlama gönlüne
Kulak versen serçenin sakanın o içten sesine
Aç beni aç da güneşin doğanın gücü dolsun yüreğine

Bir hamle doğruldu güçsüz beden
Uzandı zorlayarak açıldı solgun benizli pencere
Bir nefes çekti içine oooh!..Sanki yeniden doğmuştu
Onu aydınlığa yaşama döndürmüştü yeniden pancere

Dünyaya açılan bir göz bu penecere
Kimi baktığında dünyanın sevilmeyen yüzünü görür buradan
Kimi ise yaşamın değerinde tüm güzel renklerini
Aslında kalp gözünün bir benzeridir evimizden açılan pencere.

Mehmet GÜCÜYENER.