Ben akşam vaktinin evveli,
Ruhumun sepya halini sokarken penceremden içeri;
Perdelerimin hücrelerinden,
Damar damar kurşunlar işletirken bedenime,
Sen hayasız karanlıklara hazırlanırmışsın meğer…
Ben yine bir yandan;
Bir yarasanın,
Kanımı solumak emri-vakisinin müptelası..
Senin kopuk gecelerinin,
İşte bu;bende yanılmaz yansıması…

Sükut gazinosunun,
içimde çığlıklar koparan kadını.
Kanımdaki hücreleri kışkırtan,
Yüksek tansiyonlu masaların kadını…
Geçiyorum önünden bir elim sigara,
Bir elim rakı..
Ve biliyorum ben senin için,
Paralı bir yabancı…

Neye dirsek çürütüyorsun diye sorma!
Aynanda gördüğün bir bağımlı…
Karşıyaka’nın bir vapur istasyonunda,
Yeşil ışık insanlarının arasında,
Kaldırıma haraplanmış bir fırtınayım be adam..
Bu semtin arka sokaklarının,
Ki ben;
Bir masa kadınına hitaben,
Kanatları bitap müptelasına dönmüş bir adam…


Mustafa BALTACI