ne çabuk kuruttun
ne çabuk
tenindeki terimi
alnındaki mührümü

ne çabuk unuttun
sevda türkülerimizi
şarabın kırmızısın da
baktığın mutluluk fallarımızı
ne çabuk unuttun
ne çabuk

kaçıncı mecnundum
çölleri aşan
dağları deviren
kaçıncı ferhat

imleri kullandığın kaçıncı gündür
tarihin kahpe anlarında
nesli kurumuş varlıklara verdiğin

giderken tahta sanduka da bir gün
kalırsam elim dokunacak
anlayacaksın
anlayacaksın o zaman
imlerin benim di
benim
bahar dalı gibi dokunacak ellerim

im dediklerin batacak tenine
gül dikeni misali

görüyorum, duyuyorum ki

bahar dallarına konan güneşin buseleri yerine,
pencerenin camına vuruyor karabulutun soğuk dolu/su
farkında değilsin,
önce cama vurur dolu
ardından yüreğe
ve dolu vurduğu yeri karartır

karar
karar be
penceren açılmayacaksa bana

şimdi sırtıma geçirdim
kıskançlık elbisemi

’’ben güzele güzel demem
güzel benim olmayınca’’
türküsü dilimde

vurunca başımı
gül ağacı dalına
anladım
anladım ki
yolum düşmez
ucuz sevdalara


8 haziran 2010/nilkurt