Affetmek gitmektir aslında,
Gözyaşlarına bogularak gidiyorsa
Yuregi parildayan bi insan
Anlayın ki bir affediş karmaşası icindedir.

Affetmek sonu olmayan yollarda
Tek başına yurumeye karar almak demektir.

Aglamak demektir affetmek,
Hıçkırıklara boğula boğula,
Doyasıya ağlamak.
Cesaret ister bu yüzden.

Senin en kötü yanını da sevdim ben demektir aslında,
Affetmek, en çirkin yüzüne dahi
Aşık olabilmek demektir onun ,
Kendine bile yakıştıramazsın affetmeyi cogu zaman.

Çizer yüregini bi neşter ile,
Kanar o yara her ismini duygudunda ,
Çekilir sessiz bir köşeye,
O kanı durdurmaya calısırsın.
Ne çare...
O yüzden cesaret ister affetmek,
Mevzu bahis " o " ise ,
Her yaramı saracak güce sahibim demektir affetmek.

Affeder ve gidersin,
Arada sırada yüzünü görmek yeter senin için.
Her gördügünde daha bi açılır yaraların,
Daha cok kanarsın,
Ama bunu göze alıp,
Gene bakmaya cesaret edebilmektir affetmek...

Oleceksem eger,
Ellerini tutamasam bile
Gözlerine bakarak ölmeyi istiyorum diyebilmektir.

Affetmek zordur
Her yürek kaldırmaz affetmeyi,
Nefret etmeye benzemez.
Bi kötülük barındıramaz affetmek,
Affederken en büyük kötülügü kendine edersin çünkü...


Çağatay AKYAZI