Denizlerin dalgalarını sahile vurduğu

Ayın yüzünü karanlıklara gömdüğü

Yıldızlarla işlenmiş göğün altında

Ansızın kapayıveriyorum gözlerimi

Hiç bilmediğim bir diyarda

Yalnızım, yorgunum, güçsüzüm

Bir rüyadayım, evet hissediyorum

Ama gözlerim güçsüzlüğümü dışarı vuruyor

Bir türlü açamıyorum göz kapakçıklarımı

Beni esir alıyor bu rüya

Tüm bedenim uyuşmuş,bir şey düşünemiyor

Artık ben hiçbir şeyi algılayamıyorum

Gözlerim bulanık görmeye başlıyor,az sonra

Ellerimi kaldırarak engellemeye çalışsam da

Uzaktan gelen bembeyaz bir ışıltıyı

Beceremiyorum,gittikçe bana yaklaşıyor

Uzaklardan bana yaklaşan bu şeye yoğunlaşıyorum

Bana yaklaştığı her an sakladığım duygular

Ansızın su yüzeyine çıkıveriyor

Sanki bir baba yaklaşıyor bana

Öz babam olmasa da babam gibi hissediyor,

Babam gibi bağrıma basmak istiyorum onu

O bana yaklaştıkça emek görüyorum gözlerinde

Benim için emek harcadığını

Bu insanın benim için ter döktüğünü anlıyorum

Duygu seline kapılıverdikçe ben

Gözyaşlarım yere ulaşıyor

Kısık sesim bir anda artıveriyor

Gürlüyorum sanki ansızın

’Ey aydınlığın mübarek insanı,

Kimsin, nesin, sen bir baba mısın?’ diyorum

Sessizlik gözyaşlarımla dansını sürdürürken

Bir kitap ve bir kalem tutuşturuyor elime

’Al; oku, öğren ve yaz’ diyor

’Ancak o zaman peşimden gelebilir,

Aydınlığa kocaman bir adım atabilirsin.’

Evet, diyorum ben de, bir baba gibiydi

Hem baba gibiydi, hem de çok değerli öğretmen

’Oku’ dedi, ’öğren’ dedi, ’yaz’ dedi

Benim için ta buralara kadar geldi

Okuyacağım da,öğreneceğim de,yazacağım da

’İnanın’ dedim içimden,’inanın öğretmenim’

’Ben sizinle aydınlığa adım atacağım.’

Heyecanlanıveriyorum ansızın, bağırıyorum

Açılıveriyor gözlerim, sona eriyor rüyam

Ne denizi görüyorum burada, ne ayı

Ne de yıldızlarla işlenmiş siyah geceyi

’Sınıfın içerisindesin sen akıllı!’ diyorum içimden

Kara tahtanın ardından yanıma yaklaşan

Kara gözlü öğretmenime ilişiyor gözlerim

Gözleri rüyamda gördüğüm gözler

Şu an karşımdaki, rüyamdaki öğretmen

Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum

Ansızın kalkıp yerimden ellerini tutuyor

Ve öpüp başıma koyuyorum

’Sağolun öğretmenim, çok sağolun’ derken de

Gözlerimde süzülen yaşlara engel olamıyorum

Bana verilen emeğe yalnızca

Böyle bir karşılık verebiliyorum

Mahmut hocam siz ve hepiniz sayesinde

Ben aydınlığa adım atıyorum...





NOT:Çok değerli öğretmenim Mahmut Kuru ’ya ithafen yazdığım bir eserimdir...Tüm öğretmenlerimiz her şey gönlünüzce olsun.......