İki katlı ahşap ev içinde çocukluğum
Sağda dolgudan mutfak solda iki göz ahır
Önde büyükçe avlu canın çektikçe bağır
Aldığım terbiyeden çocukça tutukluğum

Üst katta iki oda önünde geniş salon
Ahşap dolgular ile çıkılmış iki katı
Arkada lavabolar tavanı açık çatı
Kenarlarda upuzun yatar ağaçtan kolon

Mutfakta yemek yenir mutfakta oturulur
Odanın gözlerinde dantelden yarım perde
Büyükler divandalar çocuklar oynar yerde
Evin şefi makatın en başına kurulur

Pencere karşısında dört sıra olmuş terek
Tereğin kenarında durur geveze radyo
Ufacık iki dolap, dolabın biri banyo
Üç nesil bir arada yaşarız isteyerek

Yer ocağı içinde yanar kocaman kütük
Alevler köze dönmüş közler mangal içinde
Cezveler kahve dolar sohbetin akabinde
Zemheri dışarıda kapı pencere örtük

Tavan arasındaki loşluğa alışırken
Gözlerimin önünde tahta oymalı beşik
Sekiz köşeli masa dersimi çalışırken
Üstünde uyuduğum anılar delik deşik

Avluyu esir almış sıra sıra ağaçlar
Dalında olgunlaşan dutlar yazı müjdeler
Kavak hayalet olmuş asumanımı deler
Enikler inler durur belli ki hala açlar

Uzun kış gecesinin tek eğlencesi sohbet
Ajanslar dinleniyor konuşmadan pür dikkat
Tartışmanın konusu Halk partisi- Demokrat
Gece yarısı biter bu uzunca muhabbet

Odada ki lambanın titrer durur ışığı
Dilde mani türküler iplik yüksüklü eller
Her gece ilmek ilmek örülüyor danteller
Anam yatmadan yıkar yığılan bulaşığı

Günler aylar seneler zaman su gibi aktı
Bir nesil toprak oldu diğer nesil yaşlandı
Kimi heyecanlandı kimisi telaşlandı
Eskimiş diye evi bir keser geldi yıktı

Çocukluğumun evi karanlıktır yokluğun
Şimdi anılarımın zeminleri mekânsız
Elbette o günleri unutmamız imkânsız
Coşari hayallerde kaldımı çocukluğun

04.06.2010 / Samsun

İbrahim COŞAR