Her şeyden habersiz geldim dünyaya
Gözlerimi ilk açtığımda…
Bir kadının, sevgi dolu,
Yüzüyle tanıştım.
Zamanla, o kadın dediğim yüze…
“anne” demeye başladım
Ağız hareketlerim “”anne” dediğim
Kadının göğsüne götürdü beni.
Hayat ile mücadelemde…
Yemek yemeyi öğrendim

Bebektim ben, biliyorum.
Ağlıyordum ihtiyaçlarım için.
Her ağlayışımda…
Annem koşuyordu bana.

Anısızın büyümeye başladım,
Anne kollarında.
Ağlamıyordum şimdi…
Konuşuyordum.
Hayatı öğreniyordum…

Aslında…
Hayat denilen film…
Anne karnına düşen
O embriyo ile başlamıştı.
Hayat o andan itibaren,
Geri sayım yapmıştı.

Ve… Anısızın yaşlandım.

Anne karnına düşen o embriyo…
Şimdi anısızın karanlık bir odada…
Ve beslenmek için,
Annemden bir parçada yok.
Olsa bile nafile…
Kimin umurunda ki bitmiş bir hayat.
Nefes dahi alınamıyor.

Anne karnında başlayan hayat
Toprak altında son buluyor.
Nasıl hem de, tahmin edebiliyor musunuz?
ANISIZIN…

Özlem (Eylem)ŞAHİN