satır satır yazılan
ve yazıldıkça çoğalan
bir sevda masalısın sen

dikilip karşıma…
saklayıp masum gülüşlerini
saplasan da acı oklarını yüreğime
bir zakkum çiçeği gibi
soluksuz bıraksan da beni
hüzün rüzgarlarında
kıramazsın yüreğimin kalemini

sen, yüreğimdeki tutuklu
ben bu masalın sorgusuz müebbedi
tut ki, yağmurlara kalmışız
boranlardan geçmişiz
ve içtiğimiz bir har şerbeti
içimizde acının ve hüznün ağır şehveti
kapanmadıkça gönlümün gözü
kapanmaz bab-ı aşk ateşi

ey… yazgımı yazgısına bağlayanım
hicran okunu çakıp sol yanıma
umudu yitik ülkelerde arayanım
elem de biter bir gün, keder de
bir çiğ düşer de bir şafakta
açılır perdesi gözünün nevbaharda
muştulu bir çizgide çatlar tomurcuklar
gamzende yeni bir çağ başlar
içimden duyarım seslerini o gün
geçip umut köprülerini bir bir
mutluluk türküsünü söyleyen
kardelenlerin

çünkü sen…
benim masalımsın yazdığım

çünkü ben…
senin yazgına tutuklu
ömrümce seni yazacağım

01.06.2010