2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1707
Okunma
Tersyüzüz.
Dertler kum, çakıl; kesse de solukları
Geçmez kekemeliğimiz.
En derine vurgun dalgalarımız,
Celallenip çarpar içimizdeki ihtiyar balıkçıya.
Tutkulara kavga katar
Aşk koyarız adını;
Oysa tersi, denizleri tuzsuz koymak gibidir:
Köklerini emzirmeye sabırsız çavlan olsa da yürek.
Verimli deltasına sürükler ömür
Saçlarına takılmış her bir aşktan lezzeti.
Lakin sonu gelmez o şölen sofrasının;
Hiçbir düğün asla kavgasız bitmez.
Doruklardaki en yırtıcı hazları
Dost kılarız en dingin uykulara.
An yarılır, yağarız.
Varoluşun mirası bu meydan okuyuşlar;
Aykırı ve illegal.
Tersine dönmüştür kural:
Hep aynı ıslak rüya,
Aynı ırmak yıkanılan
Biz aşkın “derya kuzuları” :
Sular doğurup büyütmüşse de
Son med-cezirden sonra ancak
“Sükûn bulacaktır” yüreklerimiz.
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz