Hay gönül, nedir bu aşkın emelin !..?
Kabına sığmayıp taşıyorsun sen !..
Yılkı atlarından yeğin cedelin,
Yarış bitse bile koşuyorsun sen !..


Göynüttün sinemde gizli saklımı,
İsmin od kökünden diyen haklı mı ?..!
Her gerçek bir arslan, yerken aklımı,
Uçuk mavilerde yaşıyorsun sen !..


Bir günün uymuyor diğer gününe,
Körlüğün tüy diker ahraz ününe;
Cânan üç ılgınla çıksa önüne,
Dörde parçalanıp şaşıyorsun sen !..


Başıma kaktığın sevgi minneti,
Seninki aşk değil, sevdâ cinneti,
Sayende cehennem acun cenneti,
Çoğu kez haddini aşıyorsun sen !..


İlk göz ağrımızı unuttum sanma,
Sonuncu sancıdan benzer haz umma,
Kabuk bağlayanı neyse ne amma,
Tâze yarayı da kaşıyorsun sen !..


Evdeş, evlat, kardeş, komşu hem-yârken,
Yâren yoldaş, örnek bir dost sayarken,
Ferah fezâ, helal ufkumuz varken,
Yasaklı göklerde uçuyorsun sen !..


Uslanmadın gitti güzelden yana,
Esrittin aklımı, verdin dumana,
Dalgası dişi ruh meçhul ummana
Fırtınada yelken açıyorsun sen !..


Uydun kem tâlihin imge kuşuna,
Bahtına serzendin boşu boşuna,
Bir nice kinâye sarıp başıma,
Mecaz gölgesine kaçıyorsun sen !..


Dilime doladın söz kemendini,
Şifreledin Bilge cana kendini,
Ağyârda dilbaz çok, çözer fendini,
Sırrımı cihana saçıyorsun sen !..