Yeryüzünü aydınlatan güneşim olsan
Kapıdan dışarıya adımımı atmam
Bir yol kenarında acılar içinde kıvransan
Dönüp ardıma eğilip elini bile tutmam
Zerre kadar sana sevgim yok
Bırak yüzünü görmeyi
Köpek diye seni kapıma bağlamam
Yanmam,adını anmam,ağlamam
Yediğim ekmek,içtiğim su olsan
Ölürümde sana elimi vurmam
Gözlerim gözlerine birgün bakarsa
Dağlarım gözlerimi kendime acımam
İki cihan biraraya gelse
Kıyamet kopup yer yerinden oynasa
Asla sana kalbimin kapısını açmam
Sana duyduğum nefretten ibaret
Senden kurtulamadım ah ah meret
Kahrolası bir lanet,hayalet
Bulunduğumuz durumu gel hallet
Diyemem diyemem bile sana
Özlemem ki asla tenini nefesini
Akıt sen başka kana zehrini
Üstümden çek artık ellerini
Yetmedimi çektiğim dert keder
Sende ol benden beter
Toplasam değerini kaç kuruş eder?
Mezarın kazıldığı gün acım biter...