A...
Başlangıç...
Z’ye giden yolun başı...
Bazen hüzün akar ruhumuza; bazen de sevinç
Canımız yanar bazen
Çatlar dudaklarımız aşk’a hasretten...
Düşer yapraklar biteviye; ölüm yolculuğunda
Elimizden akıp gider saniyeler; mazi denilen çukura doğru
Fazla yaşamak mümkün değil ki; kaderimizden
Gözpınarlarımız ıslak kalır hep; maziye hasretimizden
Hüzün düşer bazen... Gam kervanı gibi dizili hatıralar üstüne
Islatır yağmur damlası gibi gözyaşlarımız yanaklarımızı yol yol
İşitmek istemez kulaklarımız hüzün nağmelerini... Nafile
Jilet kesiği gibi kesilir ömrümüz aniden... Beklemiyorken
Kulaklar sağır olur sevgi nağmelerine; yürekler uymaz ise
Lâedri sözler yağar durur yüreğine insanın
Muazzam bir yağmura eşlik eder o an; gözpınarlarında yaşlar
Nirengi noktasını bulamayız ki; "hayat" denilen mefhumun
Okşar durur ruhumuzu usanmazcasına; geçmişe özlem duygusu
Ölüm şifa gibi gelir insana; mutsuzluk kokuyorsa saniyeleri
Perişan eden aşk masalına mesken olur yürekler
Ruhumuza bazen işkence gibi gelir; mutsuzlukla aldığımız nefesler...
Sığınacak liman arar umutsuzca benliğimiz
Şimşek gibi çakan aşk fırtınalarında
Teker teker ölüp gider maziye; lime lime edilmiş zaman dilimleri
Umutsuzluk kıyısında ölümü bekler; ümidini kaybetmiş olan hayat
Ümitsizliğe tekme atmaya çalışır yine de; umut nağmeleri derinden
Veda etmeye gerek duymadan akıp gider hayat serüvenimiz
Yanaklarımızda ıslak birer uçurum gibi kalır; mazi kokar derinlikleri
Zorlamaya gerek yok ki; istemesekte akıp gidiyor elimizden hayatımızın sahneleri...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON