Atadan değil, Avrupa’dan aldı Küpeyi
Bilmem niye kulağını deldirdi.
Bir zamanlar bükülmezdi bileği,
Şimdilerde biraz hafifledi,
Yumuşadı bu gençlik.


Hayır için, bir şey gelmez elinden.
Küfürsüz söz çıkmaz dilinden.
Moda diye düşürdü, donunu belinden.
Kılıçtan, Kından, Kemerden,
Geçti bu gençlik.

Unuttu çoktan Çanakkale’yi, Sakarya’yı.
Ya hiç bilmedi, ya da hiç okumadı.
Beyoğlu’nda ettiği özgürce raks’ı,
Batıya borç bildi, hayran oldu,
Kurban oldu bu gençlik.

Bir zamanlar, en güzel anne onundu.
En güçlü, kuvvetli baba onundu.
Şimdi biri cahil, biri yobaz.
Bu devirden, bu çağdan anlamaz.
Budala oldu bu gençlik.

Eve geç gelir, vermez hesabı.
Kızarsa çeker, ana babaya silahı.
Nasıl olsa kalkmaz, onların eli ayağı.
Tüm hesabı baştan aşağı,
Görmüş bu gençlik.

Şehvet ateşini almış, sanki Mecusilerden.
Yıllardır yanar, sönmez bu pislik.
Tufanlar kopsa yağmurdan, selden,
Nuh un gemisine binmez
Bu gençlik.

Yok, gerçek aşkı, olmadı sevdası.
Vardı dün çıktığı, bugün başkası.
Arkadaşıyla yapar, manita takası.
Bilmez şeref, namus kavramı.
Maksimde yaşar bu gençlik.

Arif AKIN.