KAVUŞUR MUYUM?

Dağların eteklerindeki kara bulutlar
Karın içinde açan çiçekler
Kışın soğuğunda açan kış çiçekleri
Üşümeden açarlar teker teker

Ve bakarlar yarısı görünen güneşe
Göz kırparlar adeta
Sevinirler bu yılda güneşi gördük diye
Ve kara bulutlar birden yok eder o açan çiçekleri
Görünmez ortalık kardan
Yağar kar delice yağar
Sanki toprağa kavuşmasının sevincini yaşar
Yağması çığlık gibidir adeta
Mutluluk çığlığı
Bu yılda sana kavuşdum dercesine toprağa

Kar kendini yağmura bırakır ve yağmur ıslatır
Görüntüsü heybetli olan kara dağları
O da yağar yağdıkça
Ama onda hüzün vardır
Hem kavuşmanın hüznü hem ayrılık hüznü vardır
Kavuşdum derken sevinir ayrılık erken geleceği için üzülür
Üzülür de ıslatır ıslatır gözyaşları gibi toprağı
Sonunda kendini karabulutlardan görünmeyen sıcaklığını veremeyen
Işık saçamayan güneşe bırakır
Güneş gülücük saçar gibi ışığını dağıtır her tarafa
Heybetli dağların üstüne bu yılda sizi ısıtacam dercesine
Ağaçların çiçeklerin dallarına savurur sıcaklığını
Ve bu yılda kavuşur o dağların eteklerine

Güneş gelir ağaçlar yapraklarını bırakır
Güneş gelir çiçekler sevinçle açarlar teker teker
Ve güneş gelir kelebekler uçuşur her yanda
Öyle uçuşurlar ki çiçekten çiçeğe konarak
Karı erimiş dağların eteklerinde kavuşmanın
Bu yılda açmanın mutluluğunu yaşayarak

Ve ben karlı dağları sadece izleyen
Kara bulutların karını ağıdını yaşayan
Kış çiçeğinin sonunu seyreden
Güneşin sıcaklığını yüzümde hisseden ben
Kavuşur muyum acaba o güzel yüzlü cana
Kavuşur muyum acaba o güneşe
Kavuşur muyum ben o çiçeklerden güzel Resul’ume
Onun ayak bastığı o güzel Mekke’ye
O çok sevdiği Medine ye kavuşur muyum acaba
Kavuşur muyum acaba KABE ‘ye


Selahaddin ÖZTEPE
01/02/2010