Hoyrat rüzgar esiyor bedenime
İçim üşüdü,canım yandı bir kere
Göz pınarlarım ağlamaklı hergece
Tükenmez dediğim umutlarım söndü sensiz gecelere.




Umut olsun geleceğime içimdeki ümitlerim
Işık olsun yollarıma gözlerimdeki sessizliğim
Şans getirsin tebessümlerim
Düşler sokağında boşluklarıma.



Hayata bağlayan hisler var içimde dağ gibi
Şimdi karanlıklarda tek başıma çaresiz
Yokluğunun acısı var en derin yerde sessiz
Soluksuz kaldı bu can bedensiz.




Son nefesimi alırken isteksiz
Çaresizlik limanında durdum sevgisiz
Gözlerim daldı akan suyu hışımında
Canım yandı ürperten ayazın soluksuz kuytusunda.



Artık hayata bağlayan iki mumum var gözlerime aydınlık
Gelecek umuduma yol olan çare var içimde umarsız
Bitkin yüreğim dayanamadı boşluğa
Bak şimdi bir mumum kaldı sana dair bakmama.



Günü gelmiş ise gidişin
İçilmişse yokluk adına senin zehirin
Vakit tamam ise bu dünyanın boş anlamlarına
Kabul olsun o zaman kalan tek mumumu da üflüyorum
Son nefesimle iki dudağımın arasından çaresizce
SENSİZ bir başıma.



Sorma şimdi nerdeyin ne haldeyim diye
Anma adımı hangi sokaktayım diye
Pencerelerim duvar oldu
KAranlıklar odamla beraber zindan
Sende olmayınca iki mumum göz aydınlığımsa
SEN yoksan neye yarar
Umutlarda yıkılınca
Bir başına kalmanın çaresi mi var.


GİT GÖZBEBEĞİM HOŞÇAKAL...................................