İnsan kinden uzak kalmalı,
Hep hayır dualar almalı,
Gönül bahçesine dalmalı,
İnsana yaraşan sevgidir.

İnsanı insan eyleyen sevgidir.
İnsan sevgiyle serpilir, gelişir, büyür.
Sevgiden nasipsiz insanların her zaman bir tarafları hamdır, zayıftır, yaralıdır.

Sevgi ile donanır insan,
Sevgi ile güvenir insan
Sevgi ile sevinir insan,
İnsana yaraşan sevgidir.

Sevgi, seviye kazandırır insana. İnsanı insana yaklaştırır. İnsanı insanlar yanında insan kılar. İnsanı Hakk’a ve halka kanatlandırır.
Sevgisiz kalan insan da, toplum da, grup da çiçeklenemez.

Sevgi geliştirir biliniz,
Sevgi yetiştirir biliniz,
Sevgi görüştürür biliniz,
İnsana yaraşan sevgidir.

Sevgi yeniden oluşu hızlandırır. Sevgi yapılan işten haz aldırır. Sevgi arada yeşermeye çalışan kin, husumet tohumlarını daha çimlenmeden çürüttür. Sevgi, kine inat ufuklara diker gözünü. Kini bataklıklara yakıştırır, yanına değil.
Sevgi ve kin, iki zıt kutuptur. Biri geliştirir, diğeri karıştırır. Biri besler, diğeri zayıf bırakır. Biri umut aşılar, biri düşmanlık…
Kin atına binenler zulüm dağına ulaşırlar. İnsanlara tepeden bakar, bulanık akarlar.

Sevgi olmadan fayda olmaz,
Sevgisi yoksa kimse kalmaz,
Sevgiyle açanlar solmaz,
İnsana yaraşan sevgidir.

Sevgi okyanusunda yüzenler, güzellik sahiline varırlar. Güzel insanlarla buluşur, güzelliklere vesile olurlar.
Sevgidir asıl olan, kin arazdır, kin garazdır.
Kin, kurutur dalında gülümseyen gülleri.
Sevgi yeniden yeşertir yağmurlara hasret çölleri.
Öyleyse sevgiye yelken açalım lütfen.
Sevgiye sevgiyle yaklaşalım.
Ve hep beraber en gür sesle diyelim ki:

Haset, hırs, kin sona ermeli,
Dostlar için güller dermeli,
Tüm yollara güller sermeli,
İnsana yaraşan sevgidir.

Hasan K.TÜREL