-Hanım koş telefondaki oğlun!
-Nee! Oğlum mu, gerçek mi diyorsun?
-Evladımm, çok özledik seni çok!!!
Beş yıllık gurbet bu şakası yok.
-Geliyorum, biri var yanımda,
Gidecek hiç bir kimsesi yok da..
-Gelsin yavrum?
…………………..-Çok samimi biri,
Üstelik çok seviyor sizleri…
Yalnız, anneciğim?
……………… -Buyur yavrum?
-Artık bizle yaşasın diyorum…
-Bir çaresine bakarız çocuğum?
Gelsin, o da bizlerden bir birey…
-Ama diyeceğim önemli şey!
-Ne oğlum?
…………-Nasıl da söylemeli,
Savaşta kopmuş ayağı eli.
-Evlat, öyleyse getirme, problem.
Baban yaşlı, ben ilgilenemem.
O başının çaresine bakar,
Söyle, gelmesin buraya kadar…


Günler geçti, gelmedi o evlat,
Endişe ve merak arttı kat kat..
Telgrafla sarsıldı anne baba;
"Bir ceset var, sizin mi acaba?
Gelin, oğlunuzsa alın teslim"
-Hanım haydi gel, hemen gidelim…

Geldiler çok uzak kasabaya,
Ceset gösterildi anne babaya.
Evet oğul idi morgta yatan,
-Evlat! Kaybettik kavuşamadan…
Yoktu cesedin ayağı kolu…
-İntihar!.. Midesi zehir dolu…