Sevdâlara aşinâ eyleyip de gönlünü,
Aşka amade kılma dil-rübâlar çok olur.
Gülistânda ağyâra hasrederken gülünü,
Yürekten sevdim diyen gün gelince yok olur.


Bir zülâl oldu yaşım katre katre akarken,
Ne yazık soldu gülü münbit, bâkir dağımın.
Ayrılık ateşiyle günden güne yakarken,
Bağbanı dil-şikârmış feryâd eden bağımın.


Bu bağda bülbüllere ezâ-cefâ eden var,
Ah-ü zârı arşadek yayılsa da duyulmaz.
Cism-ü uryan nefsini Havva gibi güden var,
Adem çok geç anladı memnû meyve soyulmaz.


Okyanus rengi gözler meğer vurgun yeriymiş,
Kolum kanadım kırık aşk elinden bi-zârım.
Ömrümü adadığım vefâsızın biriymiş,
Aşiyânı yıklımış lâkin benim gül-zârım.


Hep o memnû meyvenin lezzeti zehir oldu,
Aşk şarabı biterken fağfur camlar şikeste.
Kime sorsam bu aşkı dediler âhir oldu,
Yol garip yolcu garip gidecektir aheste.







......................................Kardelen26