21
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2191
Okunma

Yıl 1984 mesleğim gereği kısa bir ayrılıktı. O günden bu güne bir esintiydi paylaştığım.
Necla’ma.....
Üzülme sevgilim ayrıyız diye
Kurusun gözyaşın, ağlamak niye
Savrulduk doymadan daha sevgiye
Kurusun gözyaşın, ağlamak niye
Ayrılan sevgiyi sanma yitirir
Derler ki fazlası sevda bitirir
Düşüncesi bile firar getirir
Kurusun gözyaşın, ağlamak niye
Umudum uzanmak yarın dizine
Yakışmaz ağlamak yeşil gözüne
Ne olur darılma meftun sözüme
Kurusun gözyaşın, ağlamak niye
Seni düşlüyorum her an yanımda
Gelecek o günler elbet sonunda
Belki ilk beşinde belki onunda
Kurusun gözyaşın, ağlamak niye
Hüzün yanaşmasın artık bizlere
Dolmasın o yaşlar gülen gözlere
Dökelim sevdayı güzel sözlere
Kurusun gözyaşın, ağlamak niye
04.02.1984