Hani düşlerimiz wayra,
İçine tebessümlü hayyaller sığdırmaya çalıştığımız..

İşte benim öle düşlerim yok artık..
Düşlerim;kırık we dökük..

Hani hislerimiz warya,
Bazen deli dolu,
Bazen mız mız,
Bazen de fırtına gibi sessiz..

İşte benim öyle hislerim yok artık..
Hislerim hep aynı;yitik we bitik..

Hani sözlerimiz warya,
Yerli yerinde,
İçinde kendimizi ifade etmeye çalıştığımız..

İşte benim öyle sözlerim yok artık..
Sözlerim tek istakamette yol almakta;patawatsız we yersiz..

Hani bakışlarımız warya,
Milyonlarca kelimeyi getirsekte yan yana,
Anlatamayacağımız duyguları anlattığımız..

İşte benim öyle bakışlarım yok artık..
Bakışlarım inatçı bi çocuk gibi;hep boş we hep çatık..

Hani keşkeleri başında cümlelerimiz warya,
Artık istesekte,
Bir daha asla elde edemeyeceğimiz fırsatları kaçırınca kurduğumuz..

İşte benim cümlelerim hep bundan ibaret artık..
Keşkeli tümceler düştü dilime;hazin we soğuk..

Hani.....

Hani diemem sanırım artık..
Çünkü ii we masum ne warsa yaptığımız,
Ben kapı dışarı ettim,
Kapı dışarı ettirildim artık..

Yaptıklarım;şeytan gibi kötü we gece gibi karanlık..

Ne kadar saf we temiz kawram warsa aslında,
Senden sonra ne saflığı kaldı,
Nede kawramlığı...
Bu hissiz,yikik we dökük hayatımda...

Senden sonra yapabildiğimnin en iiyisi,
Hani’li satırlar yazabilmekmiş esasında..

Neye yarar bilmem ama,
Anladım geç olsada..
Yapabildiğimin en iyisi
Hani’li satırlarla awutabilmekmiş yüreimi..