Ecem Ecem hem gündüzüm hem gecem
Yıllar geçsede çözemeyeceğim bilmecem
Seni yavaş yavaş ruhuma sessizce işleyeceğim
Diyeceğim
Ama korkarım sonunda ben kaderin tokatını yiyeceğim

Öpmek isterdim gözlerinden başlayıp o tatlı burnunu
Hiç tanımasamda bilmesemde ne tüyünü nede huyunu
Aşk ile bölmek isterdim her gece senin derin uykunu
Diyeceğim
Ama korkarım sonunda ben kaderin tokatını yiyeceğim

Ne diyeyim ne eyleyeyim bağlamışsın işte gönlünü bir salih e
Olmuş nurtopu gibi oğlun, Allah uzun ömürler vere Melih’e
Sen bakma hemen araya duvarlar sırlar ören Mikail’e
Diyeceğim
Ama korkarım sonunda ben kaderin tokatını yiyeceğim

Carpmış işte sanada vicdansız hayatta kahpe felek
Halbuki olmalıydın sen şimdi beyazlar içinde bir melek
Beraberce el elle gülüşle cığlışla dilerken Rabbim den son dilek
Diyeceğim
Ama korkarım sonunda ben kaderin tokatını yiyeceğim


Bu şiirim Ecem arkadaşıma bir hediyedir
Sonsuz saygı ve sevgilerimle
Mikail

Nürnberg, 21.05.2010

söz-yazı mikail, alias deli çocuk
e-mail: [email protected]
msn: [email protected]