Artık hangi yalanlara inanmalıyım
Gerçek sandığım.
İlk önce davet ettin,
Aşk oldu kabul ettim.
Sonra birden firar ettin,
Ben aklımı yitirdim.
Aradım, caddeler ıssızdı,
Yoktu kimsecikler,
Zevk-i sefamda var olan,
Kuru kalabalık.
Nefret ettim sevmelerden,
Uzak oldu gülücükler,
Dokunduğun hislerim kayboldu.
Kondurdum yerine sıkıntıları,
Doldurdum bir bir açtığın kör kuyulara.
Bulması zor labirent bulmaca,
Basma üstüne sakın,
İçi boş üstü basit bir kaplama,
Düşersen sonra,
Yüzüne gözüne bulaşır kara kaderim.
Tuzaklarım onlar, sen gibilere kurduğum,
Düşsün diye maskeleri,
Beklemekteyim avımı,
İntikam ya da hırs silahlarımla,
Kabullenmeli böylece hayatı,
Keşkeler imkân, olurlar imkânsız
Ermekti huzura,
Atacakken son basamaktan adımı,
Dibe çöktüm kayıverdi ayağım,
Dünya mı?
İşte o böyle kirlenir,
Duygular mı?
Bizler sayesinde kinlenir,
Aşk mı?
Sefasını sürmeye ödüllenen sen,
Cefasını çekmek için kurban olan ben…