24
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1399
Okunma
Azrail kapımda beni almaya gelmiş
Hadi hemen hazırlan vakit geldi diyordu
Tektim evde, vedalaşacak kimse yoktu
Hâlbuki ne çok sevdiğim vardı
İzin istedim son bir kez veda için
Olmaz, dedi.
Kendi kendime ağladım
Kendime değil kalanlara ağladım
Ama bilirim duyulursa onlarda ağlar
Allah’ım!
Sevdiklerimi son kez göremeyeceğime mi yanayım?
Yoksa
Adını bile andığımda
Ti tir titrediğim ölümü sevmeye mi çalışmalıyım?
Aynı kapıya çıkan iki şık
Kararsızlık mı? Hayır,
Bunun adı çaresizlik
Oysa kendimizi ne çok alıştırmıştık
Ölüm bizden uzak biz hep burada kalacaktık
Yok yookkk ben onla anlaşmalıydım
Ya da yalvarmalıydım
Bir daha, bir şık daha
Bir saatçik daha
Ne kıymetliymiş meğer
Akıp gitsin dediğimiz zaman
Anladım o zaman