Allah’ım, sen her şeyin üstündesin,
Her zaman Allah diyen gönlüm ‘desin,

Yansa gönlüm, âşk’ la Allah aşkına,
zevk_ alan gönlüm yanarken, gülmesin.

Allah’ım kalbim de aşk var kor gibi,
Aşk yüzünden yandı gönlüm, neylesin.

İçtiğim içkim şarap, gönlüm harap,
Allah’ım dert verme, sen gönlümdesin.

Dağların var, bağların var yemyeşil,
Sevdi gönlüm aşkla, sen gönlümdesin.

Dil döküp ağlar, hüzünden yerle gök,
Aşk_ı bulmuş sevda çekmiş, neylesin.

Bir yolun var, hâr’la güller ektiğin,
Hâr benim olsun yeter, her yol senin.

Şeyda oldum Allah’ım, ben sevdana,
Çöl senin dağlar senin, yer gök senin.

Dehr_i yokken, sen yarattın bizlere,
Sen büyüksün Allah’ım, yer gök senin.

Neylesin nâlân_ olan gönlümde aşk,
Sanki kor olmuş yakar, kor köz senin.

Allah’ım uğrunda ölsem gam değil,
Verdiğin can kan senin, dünyam senin.

Ey gönül ırmak mı oldun, çağlayan,
Durmadan nâlân_ edersin, sanki sen.

Yüksel’im hardan yanan Allah kerim,
Yandığım aşk her daim, Allah derim.

Mesnevi aruz kalıbı:
( Fâ i lâ tün- Fâ i lâ tün - Fâ i lün’)

A.Yüksel Şanlı er
14 Mayıs 2010-05-14
Antalya





Şeyda mecnun
Diken: Hâr
Dünya: Dehr

Hava: âb (F.)
Huzura kavuşmak: âbâd olmak
Irmak: âbdâr
Irmak: âbdâr

Irmak: âbdâr
İnleyen: Nâlân, zâr