soğuktu güneşin battığı şehir
taşlar,sokaklar,ayaklar
ümitsiz isyanlarla oruçta
soğuk
beklenen,sevgilinin bakışıdır gecelerde
ama gözler yorulmuş
ceset gibi yığılmışlar yere
pencereyi kıracak birazdan sonsuzluk
yok olacak yok olacak yine yok olacak
zamanın vurdumduymazlığı günahların üzerine
daha da soğuk beklenenin gelmediği geceler
istasyonları umursamayan trenin sesi
ninni olabilirdi belki gecelerce
ama
umut intihar etmiş dün gece
görmemiş duymamıış kimse,gökyüzünde bulmuşlar cesedini
sağında solunda yasta bulutlar
yıldızlarda belli etmiyorlar ama yanıyor ciğerleri
şarkılar söylenmişti varlığın ensesine
kulağına
baharda yazılmış aşk şiirleri okunmuştu
usulca
ürkütmeden
sonra
var gücüyle itilmişti hırpalanmıştı dünya
döndürülmüştü yüzü güneşe
ısınmıştı biraz
ayaklarda ısınmıştı
sokaklarda
taşlarda

karemınov 130510