İNSAN OLAN ÖLÜMSÜZ
Ölüm ne kadar gerçek diye sordum az önce.
Gerçekliği yitirdim ben gerçeği görünce.
O ki tek korkumuzdur nefeslerin tespihi.
Oysa ölüm bize yok. Bu ölümün tembihi.

Az önce ölüverdim artistlik edip biraz
Bir sebep buluverdim önce etimse de naz
Sanki kalbim sıkıştı karardı da gözlerim.
Öyle bir açıldı ki bu kadar gerçek olmaz.

Kara yüzlü bir garip adam belirdi birden
Deprem gibi gülerek şakıdı bu vehimden
O ne şedit gözlerdi farkı yok cehennemden
Sordu ki ne getirdi geldiğin o âlemden.

Soru soran vardı da cevap verecek nerde.
Korkuyorum yarabbim kurtar beni öldürde.
İğrenç iğren sırıtıp dedi gelen haberde
Ayetler de söyledi bunu son peygamber de.

Ölmeden ölmeliydin hayat denen seferde
Denmedi mi sizlere ölüm yoktur mahşerde
Şimdi ne yapacaksın suale cevap ver de
Bakalım ameline önümüze getir de.

Yahu kurban olayım korkudan dilsizim ben
Konuşamam o yüzden sandın ki dinsizim ben
Dinim İslam mı neydi Peygamberi de bildim
Sakal bırakmakta da namazda da ehildim.

Baktı bir zavallıya bakar gibi çok gergin
Sen bunu hayattayken fazlaca zikrederdin
Al bakalım solundan verilen şu defterin
Ceremesi yazılı yaptığın amellerin.

Uzanıp sol yanımdan tuttuğum şey ağırdı
İğrenç iğrenç kokular bir anda beni sardı
Ulan kul olamadın köle olsaydın bari
Diye gürleyen nida avaz avaz bağırdı.

Her amelim yazılmış bir vidyo her salise
Ettiğim amel ayrı ve ayrı fikrim neyse
Her şeyi mi muntazam tutu vermiş kâtipler
Utancımdan yerlere giri verdim nerdeyse.

Amelimmiş karşıma kurulan o zebani
Munismiş tüm kâinat bir benmişim yabani
Bereket ısırdı da bir karınca uyandım
Meğerse ölüm yokmuş. nefsmiş aldatan beni.
Adnan yegin