13
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1402
Okunma
Sen konuşurken gözlerindeyim ben
Gözlerinden bin sayfalık bir roman çıkarıyorum
Ellerim birden Eminönü vapurlarında
Ne zaman başlasa yağmur
Susuyoruz.
Ortaköy’de ağaç gibi bir şeyler kımıldıyor
Sen saçlarını tutup geriye atıyorsun
Saçların büyük çınar ağaçları
Rüzgar ne hikmetse dinmek bilmiyor
Belki sesine ellerimi uzatıyorum
Bakıyorum sesin bir sonbahar olmuş
İnadına sararan bir İstanbul sonbaharı...
Şehir karardıkça susuyoruz yine biz
Sustukça içimizdeki ha öptü ha öpecek ümitleri
İçinden olmayacak bir dilek tutuyorsun
Kadının biri bize mi baktı diyorsun
İçinden sanki ah öpüşseler diyor.
İskelenin üstünde kırılmış bir gökyüzü oluyoruz
Sen ben ve bir akşamüstü
Bana çocuklardan bahsediyorsun.