Bir tel gibi titrerdi yüreğim

Bakışlarım sana her değdiğinde

Duru bir su gibi gözlerin

Ruhumun kayalıklarından fışkırırdı

Kuşlar gibi göç edecekmişcesine

Süzerdin ufukları

Bazen dalıp gökyüzüne

Bulutları tarardın kirpiklerinle

Sanki saçların

Yön verirdi rüzgârlara

Ansızın çocuksu bir gülüş

Yıldız gibi kayardı dudağından

Belki de hiç çocuk olmadığından

Hep hazır beklerdin

Sanki bekleyenin varmış gibi

Kaplumbağa misali ev arardın

Sırtındakinden habersiz

Belki de ondan

Adını el-veda koymuştu annen

Belki de kardeşlerin

Veda etmeden gittiler diye

Ama el-veda

Dönülmeyecek yolculuğa alınan biletti

Yoksa giderken sallanan el

Ve iki heceden oluşan veda değildi

Ama annen biliyordu

Sende kardeşlerin gibi gidecektin

Onun için sevmeye korkuyordu seni

Bir kere candan sarılıp

Koklayamamıştı tenini

Her geçen dakika

Sanki ölümden çalınıyordu

Sema ya kalkan her el

Hayat istiyordu

İşte bunun için annen

Adını el-veda koydu

Varlığına alışmamak için