Bugün sensiz geçen ilk Anneler günü,
bir çok insan yaşamıştır, bunu biliyorum.
Ama yine de ağlıyorum...
Çünkü ben ilk kez yaşıyorum.
Gerçi yıllar geçse de ağlayacağım ama.
Şirler yazacağım sayfa, sayfa.
Geçen yıl Anneler gününde, bir şiir yazmıştım sana,
taa İzmir’den göndermiştim şiirini,
Okutmuştun ablama.
Ama bu defa yazmak çok zor be Ana...

Gözyaşlarım çoğalıyor avuçlarımda,
Denize dönüşüyorum ben ANNE.
Çocukluğumu sakladığım sandığı
açıp bakıyorum, fotoğraflardan.
Sonra gençliğim, evliliğim ve oğlum
Her karesinde sen varsın,
Evim senle doluyor ANNE.
Ve işte yazıyorum yine...
Hasretim sevgine.

Baktığım heryer sen oluyorsun,
Duvarlar bile senin gibi
gülümsüyor bana.
Seni çok özledim ben ANNE.
Sen gideli;
sessizlik ektim yüreğime,
Susuyorum, susuyorum......
Sessice ağlıyorum..
Bitmeyen özleminle,
Ve işte yazıyorum yine...
Hasretim sevgine.


Kimbilir kaç Anneler gününde daha,
sana şiirler yazacağım hasretle.
Her geçen gün, her geçen yıl
daha da artan, özleminle...
Ve bir gün ben de geleceğim yanına,
Özledim be Ana diye.
Ve işte yazıyorum yine,
Hasretim sevgine.

MEHMET FİKRET ÜNALAN