Söze başlamadan, öper elinden,
Gönülden dualar, ederim ana.
Ne zaman görürsem, nurlu yüzünü,
Kalmıyor sıkıntım, kederim ana.

Yemedin yedirdin, büyüttün bizi,
Ninniler söyleyip, uyuttun bizi,
Üç kardeşiz ama, bir tuttun bizi,
Ne güzel talihim, kaderim ana.

Karanlık dünyama, güneş oldun sen,
Üşüdüm, ısıttın, ateş oldun sen,
Yıllardır mükemmel, bir eş oldun sen,
Ne kadar şanslıymış, pederim ana.

Doğurdun büyüttün, çok emek verdin,
Hak yoldan yürüyün, şaşmayın derdin,
Bizleri canından, fazla severdin,
Canımı canına, adarım ana.

Durmaz ağrıtırdık, garip başını,
Bazen çatlatırdık, sabır taşını,
Bizlere sunduğun, sevgi aşını,
Her an yudum yudum, tadarım ana.

O yüce sevgine, biçilmez değer,
Yüzün güler, gönlün ağlarmış meğer,
İstemeden seni, kırdıysam eğer,
Hakkını ben nasıl, öderim ana.

Bir ömür yüzünde, çiçekler açsın,
Etrafa mis gibi, kokular saçsın,
Anacım sen benim, başımda taçsın,
O taçla ölüme, giderim ana.

Sevgim asla bitmez, bu şiir biter,
Seni anlatmaya sözler mi yeter,
Alper’ e sensizlik, ölümden beter,
“Canımsın” ben daha, ne derim ana.

02.06.2008 Nazilli