yüzünü çiçeklerle gömdüler anam
sen giderken
ağladım..............


yazılırken mezar taşına adın
avazım çıktığı kadar anamdın...
anam
öylece kaldım...



ta yüreğimden döküldü bir ses
bir sevecen bakış
bir sıcak gülüş
ittim toprağı bütün gücümle
ellerimde acı
delik deşik geçti zaman
sordum
dediler "budur ilacı "



senden sonra büyüdüm anam
çekip gitmeyi düşündüm kimi zaman
bazen korktum
bazen utandım insanlığımdan
sözünü dinlemedim anam...
hem ;
öksürük de hiç yakamı bırakmadı
"ıhlamur iç "derdin ya
içmedim anam...
bir avuntu vardı aklımda
paptyaları sevdim hep ,
tıpkı senin gibi
ama alışkanlığımdan...



yokluğun yalnızlık şarkısıydı yüreğimin
hüznüme nafile söverken,
ellerimde terkedilmiş bir resim
ah anam !
aklımdan çıkmadı gözlerin...
gözlerin yemyeşil
gözlerin zümrüd-ü anka
ve
sana sevgim sadece
sadece bir mısra...

"aynada her baktığımda yüzümün tamamı sen"



not;
tüm annelerimizin anneler günü kutlu olsun
bu şiir benim gibi anneler gününde annesiz olanlara...


Nebile Aydın