bir emanet öyküsü




o an
zaman durdu
yolun seçtiği kadın karşıma çıktı
gözleri yeşile boyalı
teni sihre eş görmediğim saflıkta




ilk gün gibi sevdam susmuyor asla
bakış zincirlendi bir kere
kalem coştu ya da
kokusu
susun orda
yatağıma dolarcasına delice bende



iki yüreğin parçası çalıyor aşk anıldığında
sehere
geceye vuruyor namelerini
gözyaşı bir eşkiya tarzında yakıyor ciğeri
ah o özlem yokmu
bedenin celadı gibi bırakmıyor peşimi




kadınım kalbini sakla bende
son nefes boğaza düğümlense
ya da
üryan suretim kefene sarılsa
senle doğan bu aşk ölmez bu adamda..................