yine yağmur yağıyor dışarıda

sokaklar bomboş ve sessiz

yağmur şıkırtıları kendime getiriyor

gittiğim başka dünyalardan

geri geliyorum sanki

pencerem açık

yağmur damlaları içeri sızıyor

gözlerimden akan kanlarla karışıyor

akıyor, akıyor gözlerimden

aklıma önce seninle yaşadıklarım

sonraysa bugün geliyor

kendimi çıplak hissediyorum

bugün kankamı mutlu etmek için

gülümsediğimi düşününce

yanaklarım sızlıyor sanki

sonra sadece seni unutmak için

bana hiç bakmıcak birine

onu sevdiğimi söylemek geliyor içimden

bütün bunları düşündükçe

gözlerimden akan kan ve yağmur

şiddetlenip bana meydan okutor sanki

ben bunlara alışmış olsamda

böyle yaşamayı öğrensemde

yanlızlık gerçekten acıtıyor

bu konuda avutamıyorum

kandıramıyorum kendimi

sadece benimkiyle paralel

ama az engelli bir yolda yürüyen kankam var

ona dayanarak güç alıyorum

herşeyden sonra

varlığı birazda olsa rahatlatıyor

YAĞMURA KARIŞAN YAŞLARIM DİNER

BELKİ BİRGÜN DİYE BEKLİYORUM